Yokohama BluEarth-Winter V905

Διάσταση: 195/55 R15 85H

Αυτοκίνητο: Peugeot 206 GTI 1.6 16V

---

Ύστερα από σχεδόν 7 χρόνια και περίπου 23000km, ήρθε η στιγμή να αλλάξω τα χειμερινά ελαστικά στο Peugeot 206, τα Yokohama V902A, τα οποία είχαν φτάσει σε οριακή φθορά για χιόνι. Σε μία μεγάλη χιονόπτωση πέρυσι δεν κατάφερα να ανέβω την ελαφρώς κεκλιμένη ράμπα του γκαράζ, ενώ σε μία δεύτερη περίπτωση παρά λίγο να έχω μια στενή επαφή με μπαριέρα! Από τα V902A είχα μείνει πολύ ευχαριστημένος, γενικώς (τα πρώτα μου χειμερινά) και, ειδικώς, από τις επιδόσεις τους σε στεγνό και βρεγμένο. Στο χιόνι ίσως να μην είναι επιπέδου Michelin Alpin ή Nokian, αλλά είναι πολύ λίγες οι φορές το χρόνο που οδηγώ σε χιόνι, οπότε ο συμβιβασμός αυτός μου αρκεί.

Χωρίς πολύ σκέψη, ως πιστός Yokohama-κιας τα αρκετά τελευταία χρόνια, αποφάσισα για τα Yokohama BluEarth-Winter V905, το σπορ χειμερινό της γκάμας, τα οποία έχουν γενικά αποσπάσει πολύ καλές κριτικές. Στην συνέχεια, παραθέτω την δική μου αίσθηση και κριτική για το συγκεκριμένο ελαστικό.

Στεγνό

Ξεκινώντας από το Λουγκάνο Ελβετίας κατευθύνομαι βόρεια προς το Airolo μέσω αυτοκινητοδρόμου και από εκεί δυτικά με σκοπό να ανέβω στο Nufenenpass, στα 2478μ, και στην συνέχεια να κατηφορίσω στο Ulrichen. Οι συνθήκες είναι φθινοπωρινές, παρά χειμερινές, με την εξωτερική θερμοκρασία να κυμαίνεται στους 18ºC στην κοιλάδα που διατρέχει ο αυτοκινητόδρομος, να πέφτει στην συνέχεια στους 14ºC στο Airolo, για να φτάσει τελικά τους 10ºC στο Nufenenpass. Η λιακάδα που επικρατεί διατηρεί την άσφαλτο σε υψηλότερες θερμοκρασίες, 16–17ºC, ακόμα και στο υψηλότερο σημείο της διαδρομής. Επομένως, όχι και τόσο ιδανικές συνθήκες για χειμερινό ελαστικό.

Η πρώτη αίσθηση που αποκομίζεις από το ελαστικό είναι η τυπική κάθε χειμερινού: το τιμόνι ελαφρώνει πολύ γύρω από την ευθεία και αντίστοιχα η αίσθηση πάει περίπατο, ειδικά όταν τα φοράς μετά από τα ημισλίκ AD08R! Το φαινόμενο αυτό είναι αρκετά έντονο στα V905 και η αίσθηση και το βάρος γύρω από την ευθεία είναι ελαφρώς υποδεέστερα του προηγούμενου V902. Στον αυτοκινητόδρομο με 130 km/h, το ιδιαίτερα ελαφρωμένο τιμόνι δεν βοηθά την ήδη αρκετά νευρική μούρη του 206, με αποτέλεσμα να είσαι συνεχώς με μικροδιορθώσεις. Ιδανικά, θα ήθελες να έχεις σύγκλιση εμπρός, ώστε να μετριάσεις αυτή την νευρικότητα, αλλά μάλλον είναι υπερβολή να πρέπει να ευθυγραμμίζεις το αυτοκίνητο σε κάθε αλλαγή ελαστικών. Οπότε, απλά συμβιβάζεσαι, και τελικά απολαμβάνεις την ακαριαία αλλαγή πορείας, παρά την όποια μειωμένη αίσθηση γύρω από την ευθεία. Από την άλλη, στον αυτοκινητόδρομο, αποδεικνύεται αρκετά αθόρυβο σαν ελαστικό.

Παίρνοντας τον δρόμο για το Nufenenpass, στο πρώτο κλειστό κομμάτι αντιλαμβάνεσαι ότι το πλαϊνό είναι πολύ στιβαρό, ενώ και η πρόσφυση δεν σε προδίδει ποτέ παρά την υγρασία στα ανήλιαγα κομμάτια. Μετά από το επόμενο πατημένο κομμάτι, εμφανίζεται στον ορίζονται η πρώτη δεξιά φουρκέτα αμέσως μετά από αριστερή πατημένη 3ης. Επιτίθεμαι, τηρουμένων των αναλογιών, έχοντας πάντα στον νου μου ότι οδηγώ χειμερινό ελαστικό, και μένω έκπληκτος από την συμπεριφορά του ελαστικού! Εκεί που περίμενα το λάστιχο να μαγουλιάσει, να σφυρίξει αρκετά και να υποστρέψω στην έξοδο, τίποτα από όλα αυτά δεν συνέβη! Το ελαστικό παρέμεινε ακλόνητο, δεν σφύριξε καν και ήμουν με μία υποψία υποστροφής στην έξοδο! Στην συνέχεια, και στις επόμενες φουρκέτες, πιέζω ακόμα περισσότερο και η συμπεριφορά παραμένει υποδειγματική. Το πλαϊνό είναι εξαιρετικό, επιπέδου σπορτίφ καλοκαιρινών ελαστικών! Δεν θα μαγουλιάσει σχεδόν ποτέ, παρά μόνο σε πίεση 9–10/10. Απίθανο! Το V902, αν και αυτό πολύ καλό και στιβαρό στο στεγνό, στα 8/10 και πάνω μαγούλιαζε και κατέληγε σε υποστροφή. Το V905 παραμένει στιβαρό και δεν αλλοιώνει σχεδόν καθόλου το εξαιρετικό ζύγισμα του 206 μέχρι το όριο. Η πρόσφυση παραμένει σε πολύ υψηλά επίπεδα, ενώ όταν χάνεται η πρόσφυση παραμένει προβλέψιμο και φιλικό.

Στο Nufenenpass.

Μικρή στάση στο Nufenenpass για μια ανάσα πριν την εξαιρετικά απαιτητική και απότομη (μέση κλίση 7.9%) κατάβαση των 14km για το Ulrichen. Ανυπομονείς να οδηγήσεις και πάλι τα εξαιρετικά σπορτίφ V905, όμως περί τα μέσα της κατάβασης σε μία αλληλουχία παρατεταμένων αριστερών-δεξιών, η έλλειψη της ακρίβειας σου υπενθυμίζει ότι οδηγείς χειμερινό ελαστικό. Αυτό σημαίνει πολύ ψηλό τακούνι, πολύ μαλακή γόμα και σαφώς μικρότερη επιφάνεια επαφής με τον δρόμο. Το ίδιο και λίγο παρακάτω σε ένα σύμπλεγμα δεξιάς σε αριστερή, ερχόμενος από ευθεία, όπου η μούρη δεν σηκώνει τα αργά φρένα μέσα στην δεξιά, και ενώ θα περίμενες να τοποθετηθεί ιδανικά η ουρά για να κρατηθείς εσωτερικά πριν την αριστερή, καταλήγεις σε υποστροφή. Σίγουρα, έχουν αρχίσει να υπερθερμαίνονται, οπότε φροντίζεις να οδηγείς ακόμα πιο στρωτά και «ακαδημαϊκά», ώστε να μπορέσεις να τα διατηρήσεις σε μία κατάσταση που να σου επιτρέπει να συνεχίσεις να κατεβαίνεις με σχεδόν τον ίδιο καταιγιστικό ρυθμό.

Η ουρά, όπως και με τα V902, είναι σαφώς πιο ευαίσθητη τόσο στο άφημα όσο και στα φρένα σε σχέση με τα καλοκαιρινά μου AD08R, άλλη μία παράμετρος που πρέπει να λάβεις υπόψη σου σε μία τόσο απαιτητική κατάβαση. Εδώ ακριβώς τα V905 αποδεικνύονται λίγο λιγότερο ομοιογενή από τα V902, με τα οποία η ουρά συμμετείχε μεν έντονα, αλλά παρέμενε πάντα ιδανικά ζυγισμένη και ισορροπημένη. Στα V905, η ουρά φαίνεται σαν να παλεύει πιο πολύ για πρόσφυση και στο άφημα είναι λίγο πιο απότομη. Το φαινόμενο είναι ακόμα εντονότερο στα φρένα, όπου την αισθάνεσαι στον αέρα, πράγμα που σε αναγκάζει να σβήνεις τα φρένα κατάτι πιο νωρίς. Ίσως με χαμηλότερες πιέσεις πίσω να τιθασευθεί περισσότερο.

Συνεχίζοντας τις εντυπώσεις στο στεγνό, σε δεύτερη φάση, οδήγησα το V905 στην διαδρομή Meiringen-Sustenpass-Wassen, στην Ελβετία, επίσης εξαιρετικά τεχνική η ανάβαση για Sustenapass, όπως και η κατάβαση για Wassen. Οι συνθήκες, ελαφρώς πιο ευνοϊκές για τα χειμερινά αυτή την φορά (8–12ºC αέρας, 14ºC άσφαλτος), και όντως η ακρίβεια στα πατημένα ήταν βελτιωμένη, σε βαθμό που δεν με ενόχλησε όπως στο Nufenenpass, παρά το ελαφρωμένο τιμόνι, ενώ και η ουρά ήταν ένα κλικ πιο σταθερή στα φρένα.

Βρεγμένο

Η διαδρομή που έτυχε να κάνω σε βρεγμένο οδόστρωμα με τα V905 είναι μία από τις αγαπημένες μου, τόσο σε ανάβαση όσο και σε κατάβαση. Πρόκειται για την διαδρομή από το γραφικό χωριό Mesocco στο τουριστικό San Bernardino στην Ελβετία, παρακάμπτοντας την εθνική οδό και ανεβαίνοντας από τον στενό και πολύ σφιχτό επαρχιακό δρόμο με τις αλλεπάλληλες φουρκέτες.

Οι θερμοκρασίες και οι συνθήκες σε αυτή την διαδρομή ήταν χειμερινές με βροχή και 8ºC στο Mesocco και χιόνι με 2ºC στο San Bernardino, ενώ το οδόστρωμα ήταν παντού βρεγμένο. Η συμπεριφορά του V905 ήταν και εδώ υποδειγματική. Οδηγούσα, πραγματικά, σχεδόν σαν σε στεγνό! Η ελκτική πρόσφυση στις εξόδους των φουρκετών ήταν εκπληκτική επιτρέποντάς μου να βγαίνω σχεδόν σανίδα με μηδενικό σπινάρισμα, παρά τον αποφορτισμένο εσωτερικό τροχό! Θυμάμαι στην ίδια διαδρομή σε στεγνό με τα V902 να πρέπει να είμαι πιο συνετός στις εξόδους.

Στο γλίστρημα, η πρόσφυση θα χαθεί ίσως ένα κλικ πιο απότομα από το V902, αλλά καθώς γλιστράει παραμένει πολύ προβλέψιμο και φιλικό, επιτρέποντάς σου να διατηρήσεις το γλίστρημα όσο ακριβώς χρειάζεται, ενώ στα φρένα, πάλι σου δίνει πολλή σιγουριά και ο μόνος λόγος που δεν πίεσα όσο σήκωνε ήταν καθαρά τα πεσμένα τακάκια του 206.

Τέλος, στον αυτοκινητόδρομο με καταρρακτώδη βροχή και 130km/h οδηγείς σαν να μην συμβαίνει τίποτα, κάτι που το περίμενα έχοντας εμπειρία τόσο από τα V902 όσο και από τα Michelin Pilot Alpin. Εδώ, ίσως τα Alpin να νιώθουν ακόμα πιο άνετα, αλλά κρατάω μία μικρή επιφύλαξη για την πόσοτητα νερού στον δρόμο στις αντίστοιχες συνθήκες. Όπως και να 'χει, όμως, ένα καλό χειμερινό είναι πραγματικός σύμμαχος στην βροχή!

Χιόνι

Οι επιδόσεις των V905 είναι και εδώ εκπληκτικές, σαφώς πιο πάνω από τα V902 ειδικά σε πλευρική πρόσφυση. Στο πολύ και φρέσκο χιόνι είναι πολύ προβλέψιμο στο όριο, ενώ δεν έχει την τάση να ανοίξει τόσο την μούρη, όσο το V902. Ανεβαίνοντας στα βουνά πέριξ του Λουγκάνο, με αρκετό φρέσκο χιόνι, μπορούσα να ακολουθήσω και να κλείνω την ψαλίδα από μία τετρακίνητη BMW που ανέβαινε αρκετά σβέλτα. Ίσως με ένα μπλοκέ να ήμουν ακόμα πιο άνετος ;-)

Σε πιο λεπτό στρώμα χιονιού, 2-3cm, το λάστιχο – και το αυτοκίνητο, μιας και προσθιοκίνητο – νιώθουν σαφώς πιο άνετα. Η ελκτική πρόσφυση είναι εκπληκτική, επιτρέποντάς σου να δίνεις βαθειά γκάζι στις εξόδους με την μούρη να ανοίγει ελαφρά την τροχιά της και με τους δυο τροχούς να σπινάρουν ελαφρά. Σε σχέση με τα V902, όμως, η μεγάλη διαφορά έγκειται στην πλευρική πρόσφυση, όπου τα V905 είναι σε δική τους κλάση. Κάνοντας μερικούς περιττούς κύκλους σε μεγάλη πλατεία, ολόλευκη ήδη από το χιόνι, αισθανόμουν κανονικά την πλευρική επιτάχυνση. Μια κλεφτή ματιά στο κοντέρ αρκούσε για να καταλάβω το γιατί: ήμουν με 40+ km/h, την στιγμή που στα 60 km/h περίπου είσαι οριακά στο στεγνό με semi-slick... Επίσης, η μετάβαση από υποστροφή σε υπερστροφή στο άφημα γκαζιού ήταν απολύτως προβλέψιμη και ελέγξιμη, επιτρέποντάς σου να κρατάς σταθερό ρυθμό καθόλη την διάρκεια των κύκλων περί της εν λόγω πλατείας.

Τέλος, στην ευθεία με λεπτό στρώμα χιονιού, όπως και με τα V902, μπορείς να κινηθείς χωρίς πολύ άγχος με 80-90 km/h.

Συμπέρασμα

Το Yokohama V905 αποδεικνύεται ένα χειμερινό με πραγματικά σπορτίφ χαρακτήρα στο στεγνό, που σου επιτρέπει να το οδηγήσεις σχεδόν σαν θερινό, ενώ τόσο στο βρεγμένο όσο και στο χιόνι δείχνει έναν εξαιρετικό χαρακτήρα, όντας προβλέψιμο και αποτελεσματικό!