Michelin Pilot Sport 4

Αυτοκίνητο: Mitsubishi Lancer Evolution IX GSR

Διάσταση: 235/45 R17

Φωτογραφίες: A Random Touge Driver

Αν ήταν να δώσω ένα τίτλο για τα Michelin Pilot Sport 4 αυτός σίγουρα θα ήταν «η αναπάντεχη έκπληξη». Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή όμως!

Ήρθε η ώρα για αλλαγή ελαστικών στο Evo, μιας και τα AD08R είχαν αρκετά χρόνια στην πλάτη τους και η πρόσφυσή τους είχε αρχίσει να υποχωρεί. Δυστυχώς, το διάδοχο μοντέλο, τα AD08RS, δεν είναι στο ίδιο επίπεδο και οι επιλογές για την 17άρα διάσταση του Evo δεν είναι πια αρκετές. Κανένα σύγχρονο UHP (Ultra High Performance) δεν διατίθεται στην διάστασή του. Τα διαθέσιμα semi-slick είναι σαφώς πιο εστιασμένα σε χρήση πίστας, με τις αντίστοιχες υποχωρήσεις στον τομέα της πρόσφυσης στο βρεγμένο, αλλά και στην τιμή αγοράς. Μοιραία, λοιπόν, «πέφτουμε» κατηγορία και επιλέγουμε τα Michelin Pilot Sport 4, ως την «σίγουρη» επιλογή στην κατηγορία των high performance, προετοιμαζόμενοι παράλληλα για παραχωρήσεις σε σχέση με τα AD08R. Το PS4 δεν μου είναι τελείως άγνωστο ελαστικό, έχοντάς το οδηγήσει στο τελευταίο Subaru BRZ (περισσότερα σύντομα), αλλά η κατανομή βάρους του Evo είναι σαφώς πιο εμπροσθοβαρής.

Ξεκινάμε, λοιπόν, με κατεύθυνση τις προσφιλείς μας διαδρομές στην Πελοπόννησο, με τυπικές καλοκαιρινές θερμοκρασίες. Πρώτος σταθμός Τρίπολη, εξολοκλήρου από τις παλαιές εθνικές οδούς (ΕΟ8 και στην συνέχεια ΕΟ7). Η πρώτη εντύπωση σε σβέλτους ρυθμούς στην παλιά «Κακιά Σκάλα» είναι ιδιαίτερα θετική: ωραία ακρίβεια και η τυπική μεστή αίσθηση γύρω από την ευθεία που γνωρίζεις από τα Michelin. Κανένας προβληματισμός και σε επίπεδο πρόσφυσης, παρά την μέτριας ποιότητας άσφαλτο, αν και γενικά κινήθηκα κάτω από το όριο, θέλοντας πρώτα να «στρώσω» τα ολοκαίνουργια ελαστικά.

Από Κόρινθο μέχρι Μύλους, με εξαίρεση το μικρό –με συνήθως αρκετή κίνηση– κομμάτι από Δερβενάκια μέχρι Μυκήνες, η διαδρομή δεν έχει κάποιο οδηγικό ενδιαφέρον. Λίγο μετά τους Μύλους, ξεκινάει ο θρυλικός «κωλοσούρτης», μέρος του οποίου είναι η ανάβαση Αχλαδόκαμπου, διαδρομή με την δική της ιστορία και με πολλές αναμνήσεις για πολλούς από εμάς. Έχοντας ήδη πάνω από 100km στρωσίματος στα λάστιχα, αποφασίζω να πιέσω, και ομολογώ ότι εξεπλάγην ευχάριστα. Ναι, το πλαϊνό δεν συγκρίνεται με το AD08R, αλλά η πρόσφυση είναι εξαιρετική! Μπορεί το πλαϊνό να «λυγίζει», όχι ενοχλητικά όμως, αλλά τα αισθάνεσαι να «βεντουζώνουν». Εύκολα είδαμε στο RaceBox πάνω από 1g σε κάθε φουρκέτα και κλειστή στροφή με μέγιστη τιμή τα 1.17g! Το ζύγισμα είναι μάλλον υποστροφικό: σανιδώνοντας σχεδόν από την κορυφή, η ουρά παρέμενε ακλόνητη σε κάθε έξοδο στροφής, σε αντίθεση με τα AD08R, όπου σε αντίστοιχες συνθήκες έβγαινες με ίσιες τις ρόδες. Στο πλατύ τερέν του Αχλαδόκαμπου, σε συνδυασμό και με την απόλυτα προοδευτική απώλεια πρόσφυσης, αυτό το ζύγισμα σε βοηθάει καθότι μπορείς να σβήσεις πολύ αργά τα φρένα μέχρι την κορυφή και να βγεις με πλήρη πρόσφυση στην έξοδο. Στα πιο κλειστά, όπως θα δούμε παρακάτω, πληρώνεις το τίμημα αυτής της «φιλικότητας».

Σύντομη στάση στην Τρίπολη για φαγητό και συνεχίζουμε για Σπάρτη από την εθνική οδό ΕΟ39. Η καλοκαιρινή μπόρα έχει αλλάξει άρδην της συνθήκες, με το οδόστρωμα να είναι πλέον βρεγμένο και σε αρκετά σημεία πολύ ύπουλο. Σε κατηφορική δεξιά 3ης, κατεβαίνοντας προς το οροπέδιο των Καρυών, όντας διστακτικός στο γκάζι, η ουρά θα ξεκολλήσει απρόσμενα, όμως απόλυτα προοδευτικά και με πλήρη αίσθηση, οπότε και ο έλεγχος είναι ψύχραιμος και ακριβής. Ανεβαίνοντας τις πατημένες καμπές προς Σελλασία, μπορείς να διαβάζεις ακριβώς την πρόσφυση και να ρυθμίζεις με το γκάζι ιδανικά την έξοδο. Οι συνθήκες παραμένουν εναλλασόμενες και μετά την Σπάρτη, συνεχίζοντας στην ΕΟ39 προς Γύθειο, αλλά εκεί με ακόμα περισσότερη προσοχή, μιας και το οδόστρωμα είναι «γυαλί». Κι όμως τα PS4 δεν σε αγχώνουν ούτε σε αυτές τις συνθήκες, η σιγουριά και η ασφάλεια που σου προσφέρουν είναι αξιοθαύμαστη!

Σε δεύτερο χρόνο, «οργώνοντας» τις πανέμορφες διαδρομές του Πάρνωνα, είχα την ευκαιρία να τα δοκιμάσω και σε πιο σφιχτή διαδρομή. Ο επαρχιακός 1201 από Ι. Μ. Μαλεβής προς Άστρος μέσω Ορεινής Μελιγούς είναι τυπική «ραλίσια» διαδρομή που δεν ισιώνει σχεδόν πουθενά, στενή, και απαιτητική στα φρένα και στην ανάρτηση. Σε αυτό το τερέν είναι που θα σου λείψει η ακρίβεια των AD08R, εκεί που θέλεις να τοποθετηθείς στα φρένα μιλιμετρικά, ώστε να κρατήσεις την «μούρη» μέσα στην είσοδο και, παράλληλα, λόγω του περιορισμένου χώρου, θέλεις η ουρά να αρχίσει να ανοίγει από πιο νωρίς στην έξοδο. Εκεί, λοιπόν, είναι που τα PS4 θα «χαζέψουν» και θα υποστρέψουν· πρέπει να πας με τα νερά τους, λιγότερο επιθετικά και με απαλές γραμμές, ώστε να εκμεταλλευτείς την ούτως ή άλλως εξαιρετική τους πρόσφυση.

Εν τέλει, λοιπόν, αυτό που φοβόμουν δεν συνέβη, τα PS4 δεν με απογοήτευσαν. Κάθε άλλο, με ενθουσίασαν! Είναι ένα όντως σπορ ελαστικό για μικτές συνθήκες που θα αποδώσει εξαιρετικά τόσο στο στεγνό, όσο και σε συνθήκες μειωμένης πρόσφυσης.