Δεύτερη επίσκεψη στο αυτοκινητοδρόμιο Tazio Nuvolari, με το που άνοιξε ο καιρός, και με ολόφρεσκα Yokohama AD08RS. Και αυτή την φορά με το 206, μιας και έχουμε «χρεωστούμενα» από την βρεγμένη επίσκεψη του Δεκεμβρίου 2022. Μεσοβδόμαδα και πάλι, ημέρα ελεύθερων δοκιμών, μιας και προτιμούμε την «μοναξιά» (ίσως λόγω συνήθειας από το απομονωμένο «εγώ κι ο δρόμος» του βουνού), αλλά αυτή την φορά με ενδιαφέρουσες αγωνιστικές και όχι μόνο παρουσίες. Μοιραζόμαστε την πίστα με μία Porsche Cayman GT4 RS, ένα Audi RS3 8V, μία αγωνιστική BMW M3 E30 Evolution και ένα επίσης αγωνιστικό Ford Sierra Cosworth RS500.
Προετοιμασία για το πρώτο σκέλος και διαπιστώνω με πλήρη απογοήτευση ότι η εξωτερική κεραία του VBOX δεν δουλεύει, οπότε, αναγκαστικά, μπαίνω χωρίς τηλεμετρία. Ευτυχώς, η κάμερα τραβάει στα 60fps, οπότε εκ των υστέρων, κατάφερα τουλάχιστον να υπολογίσω τους χρόνους των γύρων με αρκετή ακρίβεια.
Στόχος μου για την μέρα, σχετικά αυθαίρετος, με βάση τον καλύτερο χρόνο στο βρεγμένο (1'56" 54), ήταν να γυρίζω 5-6" πιο γρήγορα. Πρώτος γρήγορος γύρος και πέφτοντας αρκετά αποφασιστικά στα φρένα για την Κ6, ενεργοποιείται το σύστημα του emergency braking, καταστρέφοντάς μου τελείως το φρενάρισμα, μιας και δεν ακούει στο άφημα του φρένου στην είσοδο, θεωρώντας ότι πρέπει να σταματήσω. Εκνευριστικό! Προσαρμόζομαι στους επόμενους γύρους φρενάροντας λίγο πιο νωρίς και σβήνοντας αρκετά βαθειά στην στροφή, ώστε να το ξεγελάσω. Πρώτοι τρεις γύροι στο 1'52" ψηλά. Στους επόμενους τρεις του ίδιου σκέλους, οι χρόνοι πέφτουν στο 1'51" ψηλά. Δυστυχώς, η κεραία του VBOX μας πρόδωσε κι έτσι δεν μπορώ να εντοπίσω πού ακριβώς βρίσκονται οι διαφορές. Υποθέτω ότι αφενός τα λάστιχα έφτασαν σε θερμοκρασία λειτουργίας και αφετέρου βελτιστοποίησα τα φρένα στις Κ1 και Κ6, ώστε και να έχω ένα δυνατό φρενάρισμα και να αποφεύγω το emergency braking. Καλύτερος χρόνος του σκέλους 1'51"52 στον τελευταίο γύρο.
Βγαίνοντας από το πρώτο σκέλος, προσαρμόζω τις πιέσεις, από τα 2.6 bar που είχαν φτάσει, στα 2.3 bar, ενθυμούμενος ότι η Yokohama πρότεινε 2.2 bar ζεστά στα AD08R. Αυτή τη φορά αποφασίζω να τρέξω το RaceChrono με το GPS του κινητού, ώστε να έχω τουλάχιστον μία (τελείως) ενδεικτική τηλεμετρία και τους χρόνους γύρου.
Από τον πρώτο ανεμπόδιστο γρήγορο γύρο είμαι ήδη περισσότερο από 0"50 ταχύτερος από τον ταχύτερο του πρώτου σκέλους, πέφτοντας κάτω από το 1'51". Όντως, τα λάστιχα με τις χαμηλότερες πιέσεις δουλεύουν καλύτερα και βγάζουν περισσότερη πρόσφυση. Καλύτερος χρόνος 1'50"54, σχεδόν 1" κάτω από τον καλύτερο του πρώτου σκέλους. Δεν ήταν όμως μόνο οι πιέσεις που έκαναν αυτή την διαφορά, αλλά επίσης η επιλογή ταχύτητας στο τελευταίο εσάκι των Κ9-Κ10 και η είσοδος στην Κ11. Πιο συγκεκριμένα, μένοντας στην 3η και κρατώντας την φόρα μέχρι και την έξοδο της Κ10 και, επιπλέον, ανοίγοντας περαιτέρω την τροχιά μου στην είσοδο της Κ11, κατεβάζοντας εκεί σε 2α, αντί για την Κ10, μου επέτρεψε να κρατήσω περισσότερα χιλιόμετρα στην τελευταία δεξιά κι έτσι να έχω καλύτερη έξοδο. Κατά την γνώμη μου, ότι η μισή διαφορά προέρχεται από τις πιέσεις και η άλλη μισή από την καλύτερη γραμμή στις Κ10 και Κ11.
Πέφτει κι άλλο; Πιστεύω ότι με χαμηλότερες εξωτερικές θερμοκρασίες και αποφεύγοντας την «ακαδημαϊκή» γραμμή στην διπλή Κ7-Κ8, μπορεί να σπάσει το φράγμα του 1'50". Στον καλύτερο γύρο του δεύτερου σκέλους, επέλεξα να μεταφέρω την κορυφή των Κ7-Κ8 στο εξωτερικό της πίστας, αντί να τις ενοποιήσω με μία πιο κλειστή γραμμή, όπως κάνω συνήθως. Τελικά, αν και με την «ακαδημαϊκή» γραμμή κερδίζεις στην είσοδο, τελικά, χάνεις και με το παραπάνω ό,τι κέρδισες, τόσο διότι διανύεις περισσότερα μέτρα, όσο και επειδή έχεις πολύ λιγότερα ελάχιστα χιλιόμετρα στην μετατοπισμένη κορυφή. Συγκρίνοντας χρόνους σε αυτό το σύμπλεγμα, είδα ότι τελικά έχασα 3-4 δέκατα σε σχέση με την γραμμή που παίρνω συνήθως.
Εις το επανιδείν, λοιπόν, είτε με το «μικρό» 206 είτε με κάτι πιο γρήγορο. Μείνετε συντονισμένοι!
Comments