Διαδρομή: Airolo, Ticino – Ulrichen, Valais
Οδοί: H413
Μήκος: 38km
Υψόμετρο: 2478m (υψομετρικό προφίλ)
Φωτογραφίες: A Random Touge Driver
Η διαδρομή για το Passo della Novena ή αλλιώς Nufenenpass ξεκινά από την κωμόπολη Airolo στο καντόνι Ticino της Ελβετίας, στα 1175m υψόμετρο, και κατευθύνεται δυτικά προς το καντόνι Valais. Ανηφορίζει για περίπου 24km μέχρι τα 2478m, όπου βρίσκεται και το σύνορο των δύο καντονιών, και στην συνέχεια κατεβαίνει μέσα σε περίπου 14km στο χωριό Ulrichen, στα 1346m υψόμετρο. Από την πλευρά του καντονιού Ticino ο δρόμος διασχίζει αρχικά την κοιλάδα του ομώνυμου ποταμού, προτού ανηφορίσει προς την ορεινή διάβαση, όπου βρίσκονται και οι πηγές του. Από την δυτική πλευρά, αφού ο δρόμος κατέβει τον κύριο ορεινό όγκο, ακολουθεί το ρέμα Aegina, που καταλήγει στον Ροδανό ποταμό στο Ulrichen.
Οδηγικά, ξεκινώντας από το Airolo, η διαδρομή είναι σχετικά πατημένη με εναλλαγές μικρών ευθειών και στροφών πατημένης 2ας. Από το χωριό Ossasco γίνεται ακόμα πιο γρήγορη με παρατεταμένες καμπές 3ης, ενώ το οδόστρωμα αποκτά συνεχείς κυματοειδείς ανωμαλίες, όχι όμως τόσο έντονες, ώστε να αλλοιώσουν την σταθερότητα. Μέχρι το χωριό All'Acqua η κλίση του δρόμου δεν είναι τόσο έντονη, αλλά από εκεί και πέρα γίνεται πολύ πιο έντονη με πάνω από 7% μέχρι την κορυφή. Το πολύ πατημένο κομμάτι διακόπτεται λίγο μέτα το All'Acqua με ένα ωραίο σύμπλεγμα πατημένης αριστερής που καταλήγει αμέσως σε δεξιά φουρκέτα. Μετά και την αμέσως επόμενη αριστερή φουρκέτα, η διαδρομή ξαναγίνεται πατημένη, πηγαίνοντας παράλληλα με το ποτάμι, ενώ η βλάστηση γίνεται πλέον χαμηλή λόγω υψομέτρου. Σε αυτό το κομμάτι, η θέα της κορυφής Nufenenstock με υψόμετρο 2866m στο βάθος, καθώς και των επιβλητικών οροσειρών που περιβάλλουν τον δρόμο είναι άκρως εντυπωσιακή! Πάλι με ένα σύμπλεγμα αριστερής πατημένης 3ης σε δεξιά φουρκετά, τελειώνει το πολύ πατημένο κομμάτι, το οποίο το διαδέχεται ένα λίγο πιο σφιχτό, που καταλήγει σε αριστερή φουρκέτα. Το τοπίο από εδώ και πέρα γίνεται πιο άγριο με γκρεμούς από την μία πλευρά του δρόμου και πέτρινο ή τσιμεντένιο τοίχο από την άλλη για προστασία από τυχόν κατολισθήσεις, ενώ η διαδρομή γίνεται και πάλι πολύ πατημένη, αλλά έντονα ανηφορική. Πλησιάζοντας στην κορυφή, η διαδρομή σφίγγει λίγο. Απομένουν τέσσερις φουρκέτες που συνδέονται με μικρά, σχετικά πατημένα, κομμάτια προτού καταλήξεις στην κορυφή, όπου μια στάση για να απολαύσεις το καταπληκτικό τοπίο με θέα τον παγετώνα Gries προς τα νότια επιβάλλεται!
Η άσφαλτος καθ' όλη την διάρκεια της διαδρομής είναι εξαιρετικής ποιότητας με φοβερή πρόσφυση, ενώ το πλάτος του δρόμου είναι επαρκές με δύο πλήρεις λωρίδες, αν και ανεβαίνοντας προς την κορυφή, δεν υπάρχουν διέξοδοι διαφυγής, μιας και από την μία πλευρά είναι ο γκρεμός (όχι πάντα με μπαριέρα) και από την άλλη υψώνεται το βουνό σχεδόν σύρριζα στον δρόμο. Η ανάβαση, ειδικά μετά το τελευταίο χωριό και όσο ανεβαίνεις, είναι πολύ έντονη, που ακόμα και με δυνατό αυτοκίνητο θα την αισθανθείς, κάνοντάς την ιδιαίτερα απαιτητική για τα μηχανικά μέρη. Με λιγότερο δυνατό αυτοκίνητο είσαι συνεχώς σανίδα για πάνω από 10km, οπότε καλό είναι να ρίχνεις και μια ματιά στην θερμοκρασία λαδιού –εάν υπάρχει–, ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες.
Η κατάβαση για Ulrichen κόβει την ανάσα, τόσο σαν τοπίο, όσο –κυρίως– οδηγικά! Η κλίση για τα πρώτα 10km της διαδρομής κυμαίνεται μεταξύ 9–11%, ενώ απότομος γκρεμός βρίσκεται σχεδόν μόνιμα από την μια πλευρά του δρόμου. Πατημένα κομμάτια καταλήγουν σε φουρκέτες με τον γκρεμό πραγματικά να «χάσκει» στην ευθεία του φρεναρίσματος! Μπαριέρα δεν υπάρχει, παρά μόνο παραδοσιακα πέτρινα κολωνάκια που προφασίζονται ότι θα σε προστατέψουν σε περίπτωση απροόπτου. Τα πρώτα χιλιόμετρα της κατάβασης ακολουθούν ακριβώς αυτό το μοτίβο με συνολικά 10 φουρκέτες. Οι πρώτες τρεις συνδέονται με ωραία, γρήγορα, τεχνικά κομμάτια που απαιτούν ψυχωμένα φρένα πριν τις φουρκετες, καθώς έχεις μαζέψει τριψήφιο αριθμό χιλιομέτρων. Οι επόμενες τέσσερις είναι σχεδόν απανωτές, αλλά επίσης απαιτητικές στα φρένα, μιας και δεν προλαβαίνουν να κρυώσουν. Οι τελευταίες τρεις συνδέονται και αυτές με πατημένα κομμάτια, αν και τα «γκρέμια» είναι λιγότερο αγχωτικά, μιας και πλέον έχεις κατέβει ήδη πάνω από 400μ και το τοπίο γίνεται λίγο πιο ήπιο. Το επόμενο κομμάτι είναι πολύ τεχνικό, με γρήγορες αλλεπάλληλες παρατεταμένες που απαιτούν ακρίβεια και καλό ζύγισμα, μιας και η κλίση της κατάβασης εξακολουθεί να είναι το ίδιο έντονη. Στη συνέχεια, ο δρόμος διασχίζει το ρέμα και συνεχίζει από την πλαγιά του απέναντι βουνού, ενώ πλέον ξεκινά και η βλάστηση. Εδώ η διαδρομή γίνεται πιο γρήγορη, κυρίως 3ης, αλλά πολύ τεχνική μιας και παρεμβάλλονται περιστασιακά σφιχτότερα συμπλέγματα. Στα τελευταία 2km η διαδρομή περνάει πάλι από την άλλη πλευρά του βουνού, σφίγγει λίγο και μετά από δυο φουρκέτες καταλήγει στο Ulrichen.
Η πολύ έντονη κατηφορική κλίση και οι εναλλαγές πολύ πατημένων κομματιών με κλειστές φουρκέτες θέτουν σε πραγματικά σκληρή δοκιμασία τα φρένα, ενώ οι απότομοι γκρεμοί και η έλλειψη προστατευτικής μπαριέρας καθόλη την διάρκεια της διαδρομής απαιτούν συγκέντρωση 110% από τον οδηγό! Πρέπει συνεχώς να αναλύεις την πρόσφυση και την κατάσταση των φρένων σου για να μην βρεθείς προ εκπλήξεων. Μια σύντομη στάση στο Ulrichen για να πέσει η αδρεναλίνη επιβάλλεται.
Commentaires